door Martijn de Rijke | okt 15, 2019
vrijwel onbemerkt sloop hij nader de avondschemer die het licht verdreef dat de man tot dan hoopvol stemde nu had hij zelfs geen schaduw meer duisternis zal hem dadelijk omgeven hem manen zich stil terug te trekken in de sluimer zijn jeugd terug te zien anker in het...
door Martijn de Rijke | okt 15, 2019
In een wereld vol verdriet wordt het soms teveel, niemand die de ander ziet, wie maakt dit nog heel? Pak mijn hand, dan halen we adem en gaan we rechtop staan. Pak mijn hand en laten we samen een stap doen, op weg gaan. Leun maar op mij, je bent niet alleen. Je bent...
door Martijn de Rijke | okt 15, 2019
De dagen korten De avonden lengen Waar zijn de mensen? De televisie flikkert Alleen De deurbel rinkelt De buurvrouw Even bijkletsen? Zo lang niet gezien Wat gezellig Warmte Samen Eenvoud Een belletje, de deurbel Mensen Samen...
door Martijn de Rijke | okt 15, 2019
maar voor ik was er jij jij met een mening jij met een beeld en wij die niet passen niet hetzelfde zijn als jij niet in dezelfde huid geboren en daarin altijd zullen zijn voor wij blijft het stil wij is er wel maar jij wilt me niet zien jij wilt me niet horen jij wilt...
door Martijn de Rijke | okt 15, 2019
Thuiskomen in het lege huis niemand die daar nog is alleen eten uit een pannetje op het fornuis zoveel eenzaamheid woelen in dat grote bed staren naar een lege wand de tranen komen weer niemand die het hoort ze verstikken in je kussen zoveel...
