Draai mobiel voor verbeterde weergave.
Door: Stephanie van Sluijsdam

ik ben gevallen in een put, ik kom er niet meer uit
ik heb geroepen om hulp, maar er komt geen geluid

Leeg en verlaten, het is hier zo koud en kil
net zoals ik me voel, eenzaam en zo stil

ik voel me alleen, verdrietig en onzeker
verschuil me in een put veilig en diep beneden

zonder geluid en in mijzelf gekeerd
zodat geen enkel mens mij weer bezeerd

zij maken alleen maar lol en plezier
en ik, ik zit helemaal alleen hier

maar er is niemand die weet hoe vreselijk ik me voel
niemand die weet wat ik met mijn woorden bedoel

maar boven de put staan ook de mensen die om me geven
ze vinden dat ik moet vechten voor het leven

ze willen me helpen, maar ik wil het niet
ik wil alleen zijn , alleen met mijn verdriet

Vanaf boven hoor ik ze roepen “je kunt het niet alleen
Je kan je niet altijd groot houden voor iedereen”

Maar praat met me, vraag het me, alsjeblieft help me dan
ik wil geholpen worden, maar ik ben ook zo bang

ik zit vast, ik kan niet meer naar boven
maar ik kan het, ik moet in mezelf blijven geloven

ik wil soms hulp, het vertrouwen of een arm om me heen
steun van mijn vrienden en familie, even niet meer alleen

Zelfs vanuit de diepste put stelt de juiste weg zich voor
Overwonnen blokkades, herkenningspunten ze slepen me er door

ik moet mijn gevoel volgen en luisteren naar mijn hart
maar ook moet ik soms vertrouwen op mijn eigen kracht!