Draai mobiel voor verbeterde weergave.
Door: Wim Jileba (91 j.)

het gras en de bloemen rondom
heetten hem gastvrij heel welkom
bogen zich troostend, meedogend
stil zagen zij hem in triestheid

mens geef ons je verdriet, wij
zijn met velen, torsen het vrij,
jouw tranen, gezamenlijk gedragen,
geven wij bij ochtendgloren af
aan de warmte der zon als dauw,
tot verlossing van pijn en verdriet

hij schreide, schreide stil voluit
na de dauw kleurden het gras en
de bloemen als nimmer tevoren
hij zag het, dankte hen allen
en ontving blij de stralende dag